Propolis to mur obronny pszczelego roju, który chroni rodzinę przed chorobami. Słowo propolis wywodzi się z języka greckiego i składa się z dwóch członów: Pro = przed, a Polis = miasto, mur obronny przed miastem.  Moc obronna wynika z właściwości propolisu, który cechuje działanie antybakteryjne, przeciwpasożytnicze, przeciwzapalne i przeciwutleniające. Nazywany jest również kitem pszczelim. Swą drugą nazwę zawdzięcza pszczołom, które używają go do uszczelniania gniazda, zatykania szczelin, a nawet mumifikowania zwłok intruzów poległych w ulu tj. myszy. W języku angielskim natomiast określa się go jako “bee glue” co bardziej przypomina nasz kit pszczeli. W selekcji pszczół, da się zauważyć korelację pomiędzy cechą wysokiego instynktu higienicznego pszczół, a intensywnym kitowaniem gniazda przez pszczoły. 

Pszczoły zbierają propolis z pąków kwiatowych i liściowych. To substancja balsamiczna, która powstaje z żywic, substancji tłuszczowych oraz innych wydzielin roślin, która wykorzystywana jest przez nie (rośliny) również w celu ochrony przed infekcjami. Propolis jest zbierany przez pszczoły żuwaczkami, kształtowany w kulkę i transportowany do ula na tylnych odnóżach w koszyczkach. Po przylocie do ula pszczoła z propolisem wymaga obsłużenia przez swoje siostry, ponieważ sama nie jest w stanie się rozładować. W zamian za rozładunek, dostarcza towar w konkretne miejsce w ulu, tam gdzie jest on właśnie potrzebny. Robotnice pobierają propolis od zbieraczki, dodają do niego odrobinę wosku oraz śliny, wpływa to na zmniejszenie jego lepkości i zwiększenie łatwości lepienia i odklejania od żuwaczek. 

Kolor propolisu jest inny w różnych rejonach świata i zależy od rodzaju roślin przez które jest wytwarzany. W Polsce propolis ma różne odcienie brązu, w innych częściach świata możemy spotkać kolor zielony, fioletowy a nawet pomarańczowy.