Miód spadziowy jako jedyny ze wszystkich polskich miodów nie powstaje z nektaru kwiatów. Spadź, nazywana często rosą miodową, pojawia się w okresie żerowania mszyc i czerwców.  Zjawiają się one na drzewach nieregularnie, w okresie od wiosny do jesieni, dlatego pszczelarzowi trudno jest zaplanować zbiór tego gatunku miodu. Kluczowe jest obserwowanie pogody, ponieważ to od niej zależy wystąpienie spadzi. Buszujące na drzewach mszyce karmią się sokami rośliny. Pobierają z nich białko i inne cenne dla życia substancje, natomiast cukry, których nie potrzebują, wydalają w postaci słodkich  kropelek nazywanych spadzią, które chętnie zbierane są przez pszczoły.

   Miód spadziowy ma barwę ciemną z odcieniem zielonkawym lub szarym. W stanie płynnym jest prawie czarny, po skrystalizowaniu jaśnieje. Ma dość łagodny i lekko żywiczny smak. 

   Spadź polecana jest przy dolegliwościach górnych dróg oddechowych, zaparciach oraz w okresie rekonwalescencji. Miód spadziowy znany jest z działania antyseptycznego, przeciwzapalnego oraz wykrztuśnego. Ma działanie odtruwające, dlatego poleca się go osobom pracującym w warunkach szkodliwych np. przy produkcji toksycznych substancji oraz osobom po kuracjach silnymi lekami. Bogaty w żelazo, ma najwięcej  spośród  innych miodów naturalnych antybiotyków.