Miód lipowy jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i znanych miodów odmianowych. Pozyskiwany jest przez pszczelarzy w okresie od czerwca do lipca. Wytwarzany przez pszczoły z nektaru upojnie pachnącego lipowego kwiatu, rozpieszcza swoim smakiem i zapachem. W naszym kraju występuje wiele odmian lip, bardziej lub mniej miododajnych. Większość z nich, mimo iż cieszy oko pięknymi kwiatami każdego roku, nektaruje co kilka lat. Zbiór czystego miodu lipowego jest więc bardzo trudny i nie wszędzie możliwy. Wynika to z często kapryśnego nektarowania oraz braku dużych skupisk drzew tego gatunku. Medycyna ludowa traktowała miód lipowy jako remedium na przeziębienia. Praktyka ta jest nadal bardzo powszechna podczas domowych kuracji leczniczych. Dla Jana Kochanowskiego lipa była drzewem poetyckiej inspiracji i symbolem harmonijnego życia w zgodzie z przyrodą.

Miód lipowy ma jasny kolor. Jak każdy prawdziwy miód w procesie krystalizacji jaśnieje, przybiera wówczas barwę kremowożółtą. Jego smak jest lekko ostry, czasami gorzkawy. Kosztując miód lipowy, możemy odczuć delikatne szczypanie na języku i w gardle. Substancje zawarte w kwiatach lipy mają działanie wykrztuśne i napotne, dlatego miód lipowy często stosuje się przy przeziębieniach i chorobach górnych dróg oddechowych. Dawniej miód lipowy był podstawowym składnikiem domowych apteczek. Zawarte w nim duże ilości olejków eterycznych niszczą drobnoustroje występujące na błonach  śluzowych gardła i nosa. Ponadto polecany jest w schorzeniach układu nerwowego, dla osób pracujących w stresie i cierpiących na bezsenność.